我的老师ครูของฉัน
我的老师，她的名字叫汤静，她是我的班主任。她的眼睛大大的，嘴巴小小的，
鼻子高高的，个子比妈妈高一点儿，可漂亮了。她的性格活泼开朗。
我原来不敢发言，老师就鼓励我不要怕。第一次发言我的声音太小，
老师说没关系；第二次我的声音大了一点，老师说我有进步，后来我就敢发言了。
有一次，我的脚受伤了，老师给我包扎的时候我很痛想哭，老师就告诉我要勇敢，
做一个小勇士，我就没有哭，做了一个小勇士。
老师就像妈妈一样，我好爱我的老师！
ครูของฉัน
ครูของฉัน ชื่อของครูคือ ทางจิ้ง ท่านเป็นครูประจำชั้น ตาของท่านใหญ่ๆ ปากของท่านเล็กๆ
จมูกโด่งๆ รูปร่างสูงว่าแม่นิดหน่อย แต่ก็น่ารักแล้ว ท่านเป็นคนมีชีวิตชีวาร่าเริง
เดิมทีฉันไม่ค่อยกล้าพูด คุณครูให้กำลังใจให้ฉันไม่ต้องกลัว พูดครั้งแรกเสียงของฉันเบามาก
คุณครูบอกไม่ไเป็นไร ครั้งที่สองเสียงของฉันก็ดังขึ้นหน่อย คุณครูบอกว่าฉันก้าวหน้า จากนั้นมาฉันเลยกล้าพูดแล้ว
มีครั้งหนึ่ง ขาของฉันบาดเจ็บ ตอนคุณครูช่วยฉันพันแผลฉันเจ็บจนอยากร้องไห้
คุณครูก็บอกกับฉันว่าฉันต้องมีความกล้าหาญกว่านี้ ให้เหมือนเป็นนักรบตัวน้อย
ฉันจึงไม่ร้องไห้ และทำเหมือนเป็นนักรบตัวน้อย
คุณครูก็เหมือนกับแม่คนหนึ่ง ฉันรักคุณครูของฉันมาก
>>แปลคำอ่านและพินอิน<<
我的老师
Wǒ de lǎoshī
หว่อ เตอ เหล่าซือ
ครูของฉัน
我的老师，她的名字叫汤静。
wǒ de lǎoshī, tā de míngzì jiào tāng jìng,
หว่อ เตอ เหล่าซือ ทาเตอ หมิงจื้อ เจี้ยว ทางจิ้ง
ครูของฉัน ชื่อของครูคือ ทางจิ้ง
她是我的班主任。
tā shì wǒ de bānzhǔrèn.
ทา ซื่อ หว่อ เตอ ปานจู่เริ่น
ท่านเป็นครูประจำชั้น
她的眼睛大大的，嘴巴小小的，
Tā de yǎnjīng dàdà de, zuǐbā xiǎo xiǎo de,
ทา เตอ เหยี่ยนจิง ต้าต้า เตอ จุ่ยปา เสียว เสี่ยว เตอ
ตาของท่านใหญ่ๆ ปากของท่านเล็กๆ
鼻子高高的，个子比妈妈高一点儿，可漂亮了。
bízi gāo gāo de, gèzi bǐ māmā gāo yīdiǎn er, kě piàoliàngle.
ปี๋จื่อ เกา เกา เตอ เก้อจื่อ ปี่ มามา เกา อี้เตี่ยนร์ เข่อ เพี้ยวเลี่ยง เลอ
จมูกโด่งๆ รูปร่างสูงว่าแม่นิดหน่อย แต่ก็น่ารักแล้ว
她的性格活泼开朗。
Tā de xìnggé huópō kāilǎng.
ทา เตอ ซิ่งเก๋อ หัวโป คายหล่าง
ท่านเป็นคนมีชีวิตชีวาร่าเริง
我原来不敢发言，
Wǒ yuánlái bù gǎn fāyán,
หว่อ เหยียนไหล ปู้ ก่าน ฟา เหยียน
เดิมทีฉันไม่ค่อยกล้าพูด
老师就鼓励我不要怕。
lǎoshī jiù gǔlì wǒ bùyào pà.
เหล่าซือ จิ้ว กู่ลี่ หว่อ ปู้เย่า พ่า
คุณครูให้กำลังใจให้ฉันไม่ต้องกลัว
第一次发言我的声音太小，
Dì yīcì fāyán wǒ de shēngyīn tài xiǎo,
ตี้ อี ชื่อ ฟาเหยียน หว่อ เตอ เซิงอิน ไท่ เสี่ยว
พูดครั้งแรกเสียงของฉันเบามาก
老师说没关系；第二次我的声音大了一点
lǎoshī shuō méiguānxì; dì èr cì wǒ de shēngyīn dàle yīdiǎn,
เหล่าซือ ซัว เหมยกวานซิ ตี้ เอ้อ ชื่อ หว่อ เตอ เซิงอิน ต้าเลอ อี้เตี่ยน
คุณครูบอกไม่ไเป็นไร ครั้งที่สองเสียงของฉันก็ดังขึ้นหน่อย
老师说我有进步，后来我就敢发言了。
lǎoshī shuō wǒ yǒu jìnbù, hòulái wǒ jiù gǎn fāyán le.
เหล่าซือ ซัว หวอ โหย่ว จิ้นปู้ โฮ่วไหล หว่อ จิ้ว ก่าน ฟาเหยียน เลอ
คุณครูบอกว่าฉันก้าวหน้าขึ้น จากนั้นมาฉันเลยกล้าพูดแล้ว
有一次，我的脚受伤了，
Yǒu yī cì, wǒ de jiǎo shòushāngle,
โหย่ว อี๋ ชื่อ หว่อ เตอ เจี่ยว โซ่วซาง เลอ
มีครั้งหนึ่ง ขาของฉันบาดเจ็บ
老师给我包扎的时候我很痛想哭，
lǎoshī gěi wǒ bāozā de shíhòu wǒ hěn tòng xiǎng kū,
เหล่าซือ เก่ย หว่อ เปาจา เตอ สือโฮ่ว หวอ เหิ่น ท่ง เสี่ยง คู
ตอนคุณครูช่วยฉันพันแผลฉันเจ็บจนอยากร้องไห้
老师就告诉我要勇敢，做一个小勇士，
lǎoshī jiù gàosù wǒ yào yǒnggǎn,zuò yīgè xiǎo yǒngshì,
เหล่าซือ จิ้ว เก้าซู่ หว่อ เย่า โหยงก่าน จั้ว อี่เก้อ เสียว โหย่งซื่อ
คุณครูก็บอกกับฉันว่าฉันต้องมีความกล้าหาญกว่านี้ ให้เหมือนเป็นนักรบตัวน้อย
我就没有哭，做了一个小勇士。
wǒ jiù méiyǒu kū, zuòle yīgè xiǎo yǒngshì.
หว่อ จิ้ว เหมยโหย่ว คู จั้วเลอ อี๋เก้อ เสียว โหย่ง ซื่อ
ฉันจึงไม่ร้องไห้ และทำเหมือนเป็นนักรบตัวน้อย
老师就像妈妈一样，我好爱我的老师！
Lǎoshī jiù xiàng māmā yīyàng, wǒ hǎo ài wǒ de lǎoshī!
เหล่าซือ จิ้ว เซี่ยง มามา อี๋ย่าง หวอ ห่าว อ้าย หว่อ เตอ เหล่าซือ
คุณครูก็เหมือนกับแม่คนหนึ่ง ฉันรักคุณครูของฉันมาก
